Ζηνόβιος-Ζαφείριος Βάλβης (1800-1886)

Ο πολιτικός Ζηνόβιος-Ζαφείριος Βάλβης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, από οικογένεια ιερωμένων.

Μαθήτευσε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αργότερα σπούδασε νομικά στην Πίζα της Ιταλίας, κοντά στον θείο του Σπύρο Βάλβη.

Με τον ερχομό του στην Ελλάδα υπηρέτησε στο δικαστικό κλάδο ως εισαγγελέας εβρισκόμενος στην Άμφισσα, ενώ παραιτήθηκε το 1841, επιστρέφοντας στο Μεσολόγγι.

Στις εκλογές του 1844 εξελέγη βουλευτής Μεσολογγίου, ενώ στις 13 Φεβρουαρίου 1863 ανέλαβε την πρωθυπουργία μέχρι τα τέλη Μαρτίου του ίδιου έτους, οπότε παραιτήθηκε.Στις 16 Απριλίου 1864 διορίστηκε και πάλι Πρωθυπουργός από τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ έως τις 26 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, οπότε και πάλι δήλωσε παραίτηση.

Απεβίωσε στις 25 Αυγούστου 1886 στο Μεσολόγγι, όπου και ενταφιάστηκε στον Κήπο των Ηρώων, δίπλα στον πατέρα του Ιωάννη Βάλβη και τον θείο του Πανταλέοντα Βάλβη.

Δημήτριος Βάλβης (1814-1892)

Ο ανώτατος δικαστικός Δημήτριος Βάλβης, αδερφός του Ζηνόβιου-Ζαφείριου Βάλβη, Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, στις 8 Μαΐου 1814.

Βίωσε σε νεαρή ηλικία τις φρικτές συνθήκες της πολιορκίας του Μεσολογγίου, αφού την περίοδο αυτή βρισκόταν με την οικογένειά του μέσα στην πόλη, απ’ όπου, ωστόσο, ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει στη νήσο Κάλαμο. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την Ιταλία, κοντά στον θείο του, Σπυρίδων Βάλβη και τον αδερφό του Ζηνόβιο.

Εκεί σπούδασε νομικά και ανακηρύχθηκε διδάκτορας, για να επιστρέψει το 1834 στην Ελλάδα και να υπηρετήσει στο δικαστικό κλάδο για πενήντα χρόνια.

Στις 3 Μαΐου 1886 και λόγω της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης, που προκάλεσε η παραίτηση της κυβέρνηση του Θ. Δεληγιάννη, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ τον διόρισε Πρωθυπουργό, θέση στην οποία παρέμεινε για λίγες μέρες.

Απεβίωσε σε ηλικία 78, στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου 1892 και ενταφιάστηκε στο Α’ Νεκροταφείο.

Επαμεινώνδας Δεληγεώργης (1829-1879)

Ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης, έλληνας νομικός, δημοσιογράφος και πολιτικός, γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 10 Ιανουαρίου 1829.

Ήταν γιος του Μήτρου Δεληγεώργη, ο οποίος υπήρξε αγωνιστής και φρούραρχος του Μεσολογγίου, απ’ όπου και καταγόταν. Κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου μάλιστα ανέλαβε διοικητής μοίρας πυροβολικού.

Ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ εκτός από τη δικηγορία άσκησε και το επάγγελμα του δημοσιογράφου, διατελώντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Εθνική», από το 1851 έως τα μέσα του 1852.

Τον Οκτώβριο του 1859 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής της επαρχίας Μεσολογγίου. Συνεχίζοντας στην πολιτική του σταδιοδρομία ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης διετέλεσε έξι φορές πρωθυπουργός, επτά φορές Υπουργός Εξωτερικών (1865,1870,1872,1876,1877), σχηματίζοντας για πρώτη φορά κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1865 σε ηλικία μόλις 36 ετών. Για τον λόγο αυτό εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να διατηρεί τον τίτλο του νεώτερου Έλληνα πρωθυπουργού. Διετέλεσε, επιπλέον, Υπουργός Οικονομικών, Υπουργός Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, τέσσερεις φορές Υπουργός Δικαιοσύνης και τρεις φορές Υπουργός Εσωτερικών.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 14 Μαΐου 1879, σε ηλικία 50 ετών.

Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896)

Ο πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης, με καταγωγή από το Μεσολόγγι, γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1832 στο Ναύπλιο και ήταν γιος του πολιτικού Σπυρίδωνος Τρικούπη και της Αικατερίνης Μαυροκορδάτου.

Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν πήγε στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του.

Τον Απρίλιο του 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1865 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσολογγίου. Έναν χρόνο αργότερα διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών στην 3η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου.

Το Μάρτιο του 1872 ίδρυσε το «Πέμπτο κόμμα» για να εκλεχθεί στις 27 Απριλίου 1875 πρώτη φορά Πρωθυπουργός της χώρας.

Για τα επόμενα είκοσι χρόνια, έως και το 1895, αποτέλεσε την κυρίαρχη προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, διατελώντας συνολικά επτά φορές Πρωθυπουργός της χώρας.

Στην τελευταία του κυβέρνηση, μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις έναντι των ξένων δανειστών, κήρυξε πτώχευση στις 10 Δεκεμβρίου 1893.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης απεβίωσε στις 30 Μαρτίου του 1896 στις Κάνες, όπου αυτοεξορίστηκε, αποχωρώντας από την πολιτική.